Het zal wel mijn leeftijd zijn (nog net niet 45 – wat toepasselijk voor dit stukje) maar ik ben mij er dagelijks van bewust dat het vrijelijk weggeven van persoonlijk informatie niet zonder risico is. Een jaar of wat geleden ontmoette ik een vrouw (jonger dan ik ja) die het verschikkelijk overdreven vond dat er organisaties waren die zich zo druk maakte over privacy op internet. Ik zei (hier spreekt opa) dat je toch de tweede wereld oorlog niet moest vergeten.

Vandaag hoorde ik een verhaal van een kennis wiens joodse oma net voor de oorlog in Amsterdam ging wonen. Zij kwam uit Rusland en weigerde zich als Jodin te registreren. Zij overleefde zo de oorlog.

Vandaag werd ik gewezen op de site over Facebook privacy van Matt McKeon, een ontwikkelaar bij IBM die op persoonlijke titel dit onderwerp bestudeerde. Hij kwam tot een schokerende conclusie. In 5 jaar tijd heeft Facebook nagenoeg alle gegevens die privé waren, openbaar gemaakt. Dus als je dacht dat je alleen voor je vrienden (of misschien de vrienden-van-je-vrienden) gegevens invoerde en niet zo goed hebt opgelet, dan heb je ongewild je privacy totaal opgegeven.

Natuurlijk kan je zeggen dat je dan moet opletten. Dat deed de joodse oma tenslotte ook. Maar de meeste oma’s realiseerde zich destijds ook niet dat zoiets gewoons als je joodse identiteit op een formulier invullen tot zulke verschrikkelijke uitkomsten zou leiden.

En ja, ook ik heb een Facebook profiel…

Noot: blauwe gebieden geven aan dat informatie in principe openbaar is. Zie voor meer info: http://mattmckeon.com/facebook-privacy/